Tuhaf Milletiz Şiiri - Fatih Güler

Gerçek sevginin anlamını öğrenemedim gitti
Ama her konuda her
Öğrenen var mı bilmem
Yada öğreten var mı göremem
Vefasızlık hız alır gider
Tekeri patlamış freni tutmayanın
Memleket diyerek ülkeyi satar
Dost deyip arkadaşlıktan namerttir
Aşktan bahsederek evlenince bıkar
Düşündüğüyle sevdiğini menfaatine değişir
Çocuk doğurarak atar bir çöpe
Aklı başına gelince aramaya başlar
Yani bir tokat daha atar
Vakitsiz, gereksiz karşısına çıkarak evladına
Anneyle babanın kıymetini bilmeyerek
Anne ile baba olmak ister
Evladını görmeden baba para uzatır
Annesiyle baba evladını çok düşünerek
Kendilerine zarar verilir
Para kazanacağım diye
İş zorla sevilir
Rahmetliği överek parasına göz dikilir
Hayvanı koruyup sakat görülmez
Köpeği evde besleyip
Sakatın yanına uğranılmaz
Günah işleyerek Allah ağza alınır
Doğadan faydalanarak doğaya kötülük yapılır
Unutur gibi yapıp
Ertesi gün satılır dost meyhanesinde
Evet gerçek sevgiyi asla
Öğrenemedim, öğretemedim, öğretilmedi, öğrenmediler

Biz öyle tuhaf milletiz ki
Aynı odun gibi
Tek noktada takılı kalıp
Sırt menfaate dayanır
Bu yüzden hemen yakar bizi
İnsanlığı, kendimle kendimizi
Hayvanı çözüp insanı çözemediğim için
Kendimden, insanlığımdan, insanlıktan, insandan utanıyorum.