Tuhaf Kapılardan Geçiyorum

zaman yer bilmiyorum
günlerden ne hangi ay
hangi mevsim
hangi yıl
adım bile
tuhaf kapılardan geçiyorum

bir kadın uzakta duruyor
unutursun zamanla diyor
başımı sallıyorum
tanıdık sanki
birinden daha geçiyorum
aceleyle

kapı kapı ardına
biri açılıyor biri kapanıyor
büyük ahşap metal hantal
hepsinden
herbirini teker teker açıyorum
nedenini bilmediğim bir acelem var
geçiyorum

uzaktan el sallıyor
gideceğim yeri söyleyemem
bir daha görüşemeyiz
unutmalısın diyor
kapıyı aralayıp gidiyor

bir kapıdan daha geçiyorum
güneş batmak üzere
bir deniz kenarı belki
gölgeler uzuyor
kızıl bir kapıdan daha geçiyorum

hep kapılardan geçiyorum ben
ama hatılayamıyorum
hangi kapıdan sonra hangisi

ağlayan kadın kimdi

tuhaf kapılardan geçiyorum

bir kadın daha duyuyorum
ağlıyor
unutursun diyor
sanki tanıdık

bir kapıyı daha açıyorum
hayali önümde
onu tanıyorum