Tuhaf Gibi Şiiri - Yılmaz Miroğlu

tıraşlı yüzümü sevmediğim
yüzümü yırtıp yama diktiğim günlerdeyim

bu aralar bir tuhaf bir haller gibiyim
sıkıntıdan parmaklarımı söküp takıp yerlerini değiştiriyorum
kendimi tutup odanın her köşesine oturtup
kapıları yüzüme, yüzümü gözümü döküyorum

çok sigara dem ve duman
kendimi tükürsem zehir zıkkım
kafamı örs edip demir çiğner gibiyim

gözümü oyup, toprak koysam kirlenir
her tüyüme angus çökmüş te
annem ölmüş babam gibiyim

anneme bacıma küfreden puştun alnından öper gibiyim
kendimi tutup gökyüzünden
fırlatıp yeryüzüne
milyon kere çatlasam orta yerimden
bir katre acıma denk gelmez
kahpe cidalına yapışmış piç gibiyim...