Tuhaf Çok Tuhaf Şiiri - Dinmez Er

Tersine döndürür akan suları
İki küçücük masum sözcük,
“Geç kaldık,
Çok geç! ..”
Bir dağ uğultusu gibi
Yankılanıyor kulaklarımda.

Bir kentin caddelerinden birinde
Karşılaşabilirdik - bakışmak-
Sıcak bir gülümseme,
İçsel bir soru,
“Nasılsınız? - İyiyim siz! -“
Sarraf terazisinde
Hiçbir değerle tartılamaz
Senle benden başkası bilemez
O anın paha biçilmez kıymetini
Bir şiir yazılırken yüreğin sızısını

Tesadüflerdir, yaşama yön verenler
Şiirler vardır karanlıktır yüzleri
Ruhunu sıkar insanın içini daraltır.
Bir şiir ilişti gözüme ak yüzlü
Kar beyaz bir güvercin kadar güzel
Okumak arzusu çoğala, çoğala
Saygı duyularak dizelere, beğeniyle okunan

Hayatı sevmeden nasıl yaşandığını yazmalı
Görünmeyen, bilinmeyen karanlıktaki yüzü
Emekliye ayrılmış bir demiryolunda,
Köhne bir vagonum ben.
İçi acılar, çileler, aldanışlarla dolu
Uğursuz karakargalar tünemiş üzerime
Balıklar dinlenirken lacivert sularda
Sizler uykulardayken şiirler yazarım ben
Unuturum kendimi daldığım derinliklerde
Bir seni düşünür utanırım,
Bir halime bakar kızarım.

Denizler yalnızlıklarına çağırırlar beni
Gökler mavinin sonsuzluğuna
Sonsuzlukta yalnızlıktır oysa
Sen orada günün erken solduğu kentte
Suskun yalnızlığınla baş başa
Tuhaf, çok tuhaf!

Dinmez ER Çeşme 2014. 03. 28