Tuhaf bir yaşamak bu Şiiri - Arzu Öztürk 2

Tuhaf,
Çok tuhaf bir kovalamacanın içinde
hülyalarımıza oturttuk yaşayamadıklarımızı
yaşam, bir kovalamacanın içinde
düpedüz aldatmaca

Kaç öykü çıkarsa çıksın birikmişliğimizden
yeni gün, yeni tecrübelere yol açan
kocaman bir şaşırtmaca

Biz bu düzenin içinde çoktan
bir yerlere hapsolduk
aramak sormak hep tedirginliğimize
sevmek hep ertelenmişliğimize denk geldi

Kırgınlıklarımızı saklarken
başka kırıklara eş düşen
düşeşlerimizle kaybettik

Iskalanmış hayatları çeken benliğimiz
iki göz, bir bakışa tav olurken
sanki bir yerlerde kaybolmuş kentler
bir yerlerde kaybolmuş
ruhlar arıyorduk

Kendimizi bulmaya sebeplenirken
ve her nedense
sağlam yapılı hayatlar dileyip
dillendirirken
çarpık yapılı duruşumuzla
bilmediğimiz kalabalıklar arasında
kaybolduk

İnsan ait olmalı düşlediği dünyaya
aitlik meselesi kendi içimizdeydi hep
ve bu yüzden
zırh döven, kan içen, acı bileyen
yanlızlıklarımızla kavrulduk

Dört duvar sığıntı bedenimizi
başıboş ruhumuza sığdıramadık
çığlık çığlığa yaşama arzusu duyan yüreğimizi
kefeslerimizde tuttuk hep
tutsaklığımız tuhaf bir karmaşanın içinde
öylesine ve haksız yere sürdü

Tuhaf,
tuhaf bir yaşamak bu
içinde boş yere
debelenip durduk...

14/01/2009