naftalin kokuyor çocuklukta duranlar
gün ortası yarın kadar uzakken
balonları ellerinden kaçıyor
böyle başlıyor söylence serçeler ürperirken
tekrarlanıyor bütün şahitlerin
nasiplenerek payına düştüğü endişeden
en çok onlar yoruluyor
uykuda olduğumuz gerçeğinden
yorumu tecrübe edilen rüyalar eşliğinde
işitiyorlar kalp çarpıntısını mağaraların
kulaklarını tıkamazlarsa biliyorlar
insan kendini kurtaramaz bir sarkıta dönüşmekten
büyümek fikrinden geçiyorlar böylece
karaltının kemiğe erişmesi korkutuyor onları
ama sızıyor korkuları derilerinden
yaşadıkları tuhaf bir söylencedir, çünkü
nefesi çoğalmakta ölünün, yüzü yıkanmakta her sabah
her gün biraz daha saçları uzamakta
2017
Kayıt Tarihi : 20.4.2017 01:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
