Defterimin yarısı, ders notlarımın köşeleri sana aitti.
Eteğinin savurduğu tozlar üzerime sinsin diye peşinsıra gelirdim.
Buluşacağımız heyecanı sağanak yağmurda şemsiyeyi unutturmuştu.
İyi de ıslanmıştım fakat buna da olsundu.
Önce gönlün düştü, sonra gözlerin.
Sen hiç güzel değildin.
Abartmadım, hakkını verdim.
Aklımda olduğun gerçeğini değiştirebildiğim vakit yeniden mutlu olabilirim.
O an tekrar mutsuzluğumu isterim; böyle de tuhaf bir seyirdeyim.
Resimlerine neredeyse hiç bakmadım.
Yazdıklarını okumaktan kitapları uzaklara attım.
Seninle geçirdiğim anların çoğunda, neredeyse tamamında yoktun.
Karanlığı delen soluk yıldızlar altında yaşadım seni.
Hediye ettiğim genc ile sanırım obez oldun.
Keşke sadece günler gitseydi senin yanında.
Müflis olup yokları oynarım, bıraktığın masada.
Sehâvet
Salih YasavKayıt Tarihi : 1.9.2019 20:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!