*Tuhaf Bir Rüyâ Şiiri - Ahmet Turan Altunsu

düşünmek zorunda değilsin beni, biliyorum
ne de olsa park kapalı! ..
lâkin ne zaman telefonum çalsa
heyecandan ölüyorum / ölür gibi oluyorum,
çoluk çocuk fark ediyor, eziliyor, büzülüyorum…
battaniyemi başıma çekip, halime gülüyorum…
neyim ben sence kadın; divane mi, deli mi? ..
yanımda olsan, tutuversen elimi,
ateşim düşse, nabzım düzelse,
haykırabilsem aşkımı; dilim çözülse! ..

ah be kadın; bıraksalar beni bana
vallahi yapacağımı biliyorum:
bir tekme yazgıma, bir tekme yazgına…
gözlerini açmışsın, bir de bakmışsın ki
nefes nefese, kucağında soluyorum! ..

dur hele! ..
rüyâ böyle bitmemeli bence! ..

‘’yalan söylüyorsam ölümü öp’’ dedim kadına,
hani o dudağını büküp büzmesini görünce! ..
içinde sinkaf olmayan
okkalı bir dûa saldım efradına! ...

Hasan, hemen huma kuşunu göndermiş
….Erzincan dolaylarından;
……..çöküverdim kanadına! ..
- baba! .. babacığım, harçlığım? ! .
uyandım büyük oğlumun sabah serenadına! ..

08.10.2004 / Ankara