Tuhaf Bir Filim Şiiri - Şair Story

gözlerimi kapattığımda
dahada koyulaşan siyahlıktan ürkmüyorum artık
benim,benliğimin,geçmişimin,hayallerimin filimi oynuyor
siyah çökünce
sevgilerim,nefretlerim bir bir dökülüyor perdeye
iki kaçamak bakışlarla,söylenmemiş duygularla
titreyen yüreklerin karesiyle başlıyor filim
hani hikayelerde giriş,gelişme bitiş olur ya
benim filimim de ki girişte de
gözyaşları başkası için akan,
başkasına sevdalı ya titriyor yüreğim
sanki bir kural var sevdaların, hikayelerin bir başlangıcı olmalıymış gibi
pat diye sen benim sevdammışsın denmiyor nedense
illa bir mücadele illaki bir sevgi savaşı vardır sevda başlangıçlarında
işte ben böyle bir filim izliyorum ilk perdede
ve gecenin gözlerimde birleşen siyahıyla koyulaştıkça karanlıklar
gözlerim de yanılmalı ışıklar hissettiriyor küçükte olsa
gelişmenin aşamasında ellerimle sıkı sıkı kavrıyor
göz bebeklerime yerleştiriyorum
siyah simsiyah karanlığa savaş açıyorum umutsuzca
hayallerim, bıkkınlıklarım, nefretlerim aydınlanıyor bir bir
sonuna zoraki yakaladığım sevda ışığı nokta oluyor
göz bebeklerimdeki yalnızlığın sonuna konan ışık noktasıyla
siyahlıkları hissetmiyorum
yüreğim gözlerim ışıl ışıl kare kare yaşıyor bu coşkuyu
filimin gelişme bölümünde yaşadığım
yaşayacağım tek bölüm de bu oluyor zaten
bitişin noktalama ışığı parçalara bölünüyor birden
her ışık zerreciği dağılıyor gökyüzünün alaca karanlığına
ve ve son
bitiş yani
yine gecenin siyahı gözlerimdeki karanlıkla bir olup yüreğimi kaplıyor
ve ben ürktüğüm koyu siyahta bu filimi seyrediyorum her gece
başlangıçtaki heyecanı tekrar yaşamak için
gelişme aşamasındaki burukluğu uyku bastırdıkça hissedemiyorum beklide
sonu,bitişi hiç görmüyorum artık çünkü uyumuş oluyorum
başlangıçların her akşam tekrarlatan yürek titreyişiyle