Bu akşam bir başka
Hüzünlümüyüm
Yoksa sevinçli mi
Onu bilmem ama
Bir şey biliyorsam
O da hayatımı bu akşam
Değiştirmek istememdir.
Artık
Kara hülyalara dalmak
Ve hafifi ağırlaştırmak yok.
Derken...
Bir ses
Tanıdık ama
Hatırlayamadım.
Nedir bu
Kapı sesi tabii.
Garip çok garip
Benim kapım pek çalınmazdı
Hatta hiç çalınmazdı.
Ne gerek var böyle
Şüphe içeren düşüncelere
İşte bir istisna
Belki de bir vesile
Bir şans da olabilir.
Hatta şans ötesi...
Ama açmadan önce
Kendimi buna hazırlamalıyım.
Kapı çalmaya devam ediyor.
Gelen her kimse beni
Ve de geleceğimi
Bu durumdan kurtarmaktan
Hiç vazgeçmeyecek gibi
Kapımı çalıyor.
Ya da ben öyle zannediyorum.
Ne farkeder ki
Sonuçta bu kapının ardındaki
Beni bu hayal uçurumundan
Bir şekilde çıkarıp
Gerçeklerle tanıştıracak.
Kendisi bunu bilmese bile...
Düşündüm de
Galiba biraz mutluyum...
İlk defa kendimi
İyi bir istikbale
Hazırlanırken görüyorum.
Ve de buna sebep olanı
Çok merak ediyorum.
Ama görmem için
Kapıyı açmam gerek.
Evet açmalıyım.
Yavaş adımlar..
Sakin ve
Mutlu tavırlar...
Biraz da şaşkınlık ya da
Yarı gerçek yarı hayal...
Son derece ümitliyim...
Biraz tebessüm,
Biraz içtenlik,samimiyet,
Ve de nezaket...
Bu ifadeler var yüzümde.
Kapı açıldı..
Açarken titriyordu elim..
Gelen kim..
Ecelim...
Gölgem girdapta...
Mazim atiyle birlikte
Sonsuzlukta kayboldu.
Kayıt Tarihi : 29.5.2005 22:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)