Tuhaf Şiiri - Ahmet Baris Ay

İçine hiç girmediğimin o binanın dış duvarlarına
Çok gün oldu gölgemi düşürdüm
Adımlarım duyuldu ya da duyulmadı
İçeriden çalınsaydı kapılar
Zaten dışarıda da yoktum
Makasla kesilmişti
Elişi kağıtları gibi renk renk yollar
Eksikti bana gösterilen dünya
Bayattı hep tuttuğum eller
Bilmediğim bir sırrı vardı sanki şehrin
Kediler kuyruklarını eğip bükerek
Bana bir şey mi anlatmaya çalışıyorlardı
Martıları mı azalmıştı limanların
Geceleri daha az mı ışık veriyordu pencereler
Sonsuz bir perde sürekli örtülüyor
Kapıdaki anahtar kilitlemeye doymadan dönüyordu
Arandıkça kurulan
Bir müzik kutusu gibiydi
Cevap verilmeyen telefonlar
Söylemek istediklerimi
Boş bir evde ısrarla çalan
Antika bir telefon
Benden çok daha iyi anlatabilirdi