Tuhaf Şiiri - Hüseyin Sığırtmaç

Yaşam kaygısıyla düşünen beynim,
Konar daldan dala duruşu tuhaf.
Ömür ipliğinden kopan her günüm,
Sürükler bedeni varışı tuhaf.

Gülmez elbet yüzüm mutsuz var iken.
Gül goncasız etrafında her diken.
Garibin gurbette boynunu büken.
Özlemli yar yürek vuruşu tuhaf.

İnsan olmak ise insana fayda,
İlmin ışığıyla Merih’te ayda.
Fani bir bedenle koca dünyada,
Savaşa sürülüp barışı tuhaf.

Doyarsa insanlar olur mu açlık.
Ne dilenci kalır ne de muhtaçlık.
Sığırtmaç’ım işsiz güçsüz bu gençlik.
Sınavdan sınava yarışı tuhaf.