Tüh be uykudaymışım! Şiiri - İlyas Üstün 2

Hayat bizi haşladı soluklar yavaşladı,
Benim emanet kalbim teklemeye başladı.

Kaç kişi tarafından kıymetim biliniyor?
Hayalimde cenaze namazım kılınıyor.

Ben ölmeden mezarlık kapıyı açtı bana,
Farklı giyimli biri birden yanaştı bana.

İlk önce selam verip hal hatır sordu bana,
Sorduğu soruların çoğu zor geldi bana.

Dünyanın yüklerine kader beni bağlıyor,
Birçokları oturmuş sevenlerim ağlıyor.

En çok sevdiklerimin yanına gidiyorum,
Neden ağlıyorsunuz ben burdayım diyorum.

Dünya yaşantısına öbür taraf uymuyor,
Ben ne dersem diyeyim kimse beni duymuyor.

Yasinler Fatihalar dedirtiyorlar bana,
Bembeyaz bir elbise giydirtiyorlar bana.

Omuzlarına alıp getiriyorlar beni,
Kabir denen çukura yatırıyorlar beni.

Beni son durağıma evladım indiriyor,
Sevdiklerime koşmak beni sevindiriyor.

Son tahta da konunca ben işi çözüyorum,
Bu fani beden için her şey bitti diyorum.

Kalabalıklar sardı benim yattığım yeri,
Ahirette başlıyor biz kulların değeri.

Kulaklarımda sesler hangisini duyayım?
Bundan sonrası özel son noktayı koyayım.

Tüh be uykudaymışım bu rüyayı yok saydım,
Ahiret uykusundan keşke uyanmasaydım...