Tuğyan Şiiri - Ethem Erdoğan

TUĞYAN
l
girsem rengine açılır cümle
kapılar. yorgun rüyalara tabir:
hayır
kulak kesildiğim yeniden
esridiğim panayır

kâh bir çocukla balkonlardan sarktı yüreğim
kâh yalnız kapılardan geçtim, buldum her suale cevap besmeleyin
bildim hoyratlığını şiirin
kayan ayaklar altından yerin en derin suskusunu görkemin
zarif söylemini kıyametin

ll

su aldı bir dağ, kendine yöneldin. veda: bir günah bir ateş bir dağ en ıssız yerinde bir gemi
yanar kalbin.in
her kırık aynada sermest ihtişamı
gecenin bir matemden neş’et etmekte cenin

ve: karanlığa erte
si. ışığın ötesinde tiz
ve tenha ve alacaklı
yanılgılı günler. açılan ateşin mevsim

nerde her damla suda gemin nedir nedenin. ey aşkın kendisi bu şarkıyı söylemedin

lll

artık sözlerim
ve iz’anım bir savaştan imgedir
şarkılar, gölge oyunları doğunun, söylenmedikkalmıştır çünkü. vicdanım henüz
metruk aynalarda kaybolan peri-suretim, söylenceler içinde boğulan. yeni
heyecan: hedefe kitli, ‘bir’de tutku... duruşumda sızan izle biledir.

hangi umudun ardında durabilir metropoller mahremiyet olarak. tüm cevaplardan azade gece bir inci. dize
bilene bir varlık sorununda karşılık
titremenin tüm coğrafyalarda değişmez sevki tabisi
her türevde parçalanmayanmanın müdavimi. kalp sürçmeleri

ıv

keskinleştikçe akkor ilmeklere çalan zaman
ince bir eşkıya. akşamın önünde an/sızın
balkonların aşka açık yanına vuran pıhtı.
anneler: en ücra tevekkül
eğiren. hatıraların ipek sûretini
kor bir yoruma bağlama. sevgide
biçare harflerin fena heykelleri, sıyrılmanın

toprağın ve yaşıyor olmanın bir adı da acıdır herkare tutkunun cenin resitali. canı yanma, camlar ateşe dönüştükçe, evrensel ve somut gazap
bir kılıcın iki yüzü. ele avuca sığmaz acı.