Ben hiç kimseyi sevmemiştim senden önce,
Kalbim boştu, yüreğim ıssız deniz, sessizce,
Seninle tanıştım, aşkı buldum ben her gece,
Ama sen gidince, yalnız kaldım ben yine.
Senden önce hayat bomboş bir sayfa,
Yüreğimde yara, aklımda bir iz,
Geçmeyen bir acı, dinmeyen bir sız.
Unutmak istesem de, kalbimde hep ateş.
Gelmek bilmez midir hiç bu kış?
Sevmedi beni, yoktu hiç sevgisi,
Ne oldu bir suskunsun, ne geçiyor aklından?
Söyle, kim aldı neşeni, kim aldı seni senden?
Bir şey mi yaraladı, yoksa bir hüzün mü aniden?
Belki de bir söz duydun, belki önemli birisinden,
Söyle, içindeki ateş mi küle dönüyor?
Yalnızlık çevirir yüreği taşa,
Sevmezse insan olur maşa,
Her vazgeçişte çıkar dışarı ahşa,
Diyemedim, insan bir sevgi sözüyle
Döner dünyaya, diyemedim.
Sessizliğimin ortasında bir sızı,
Yürekte bir yankı, adı kırgınlık,
Gözlerime dolan hüzün damlası,
Kelimeler yetmez, içimde derin ıssızlık.
Yıldızlar bile küstü, gündüze,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!