Kendimi bir robot gibi hissediyorum,
Ne hissedeceğini bilmeyen.
Artık hiçbir şey yazmak istemiyorum.
Yazdığım için nefret etmedin mi?
Neden mi sustum,neden mi çok yazmadım?
Her seferinde kafamı toparlamaya çalıştım.
Yanlış anlaşılmamak uğruna insanlarla,
Kaç bin fersah mesafe koydum arama.
Artık yanlış anlaşılmaya tahammülsüzüm,
Eskisi gibi değilim,güçsüzüm.
Hatırlıyorum bir küçük olayın;
Açıklıyorum,
Bir cevap verme zahmetine bile girmiyorsun.
Hayatım boyunca hep üzüldüm zaten,
Ama artık üzülmek istemiyorum.
Durmadan eleştirilmek istemiyorum.
Bir zamanlar sevdin teşekkür ederim,
Elbet böyle sürmez bu düzen,
Bir intihar başkaldırısı gelir.
Yaşadığım kafesin içine bir kafes daha.
Kendi katilim olurum.
Bedenim değil ruhum çarmıhta,
“Umarım hayatın boyunca benden uzak olursun"
Yeni bir kırıcı kelome daha eklendi lügatıma,
Asıl sorun da buydu biliyor musun?
Sürekli devam ettirmen.
Bencillik mi diyorsun buna sen?
Bu kişisel bir mesele değil söylenenler hep sevgime isabet etti ve ediyor.
Gün gelir ölürsem eğer;
Duygularımı yanıma gömün.
Gönül ne dua ne göz yaşı ister,
Yeterince hevesini aldık ömrün.
Kabrimde ne mezar taşı isterim,
Kurtulundum,
Terk edileli çok oldu.
Anlanmamak bile daha iyiydi yanlış anlanmaktan.
Rüzgârda uçuşan poşetler gibi oradan oraya sürüklendim.
Rüzgâr bazen uçuruyordu bazen yere çarpıyordu.
Ya arş ya da arz ortası yoktu.
K bıktı?
Senin bitmez ikilemlerinden!
Beni de kendine benzettin!
Net olmaya sevgimi anlatmaya çalışıyorum!
Ama senin kırıcı sözlerinden sıra gelmiyor!,
Beni istemediğini söylüyorsun,
Başkasını sevdiğini söylüyorsun.
Uzak olup gitmemi istiyorsun,
Üstelik sevmemi bile istemiyorsun.
Tüm bunlara karşılık;
Nasıl umut dolu şeyler söylerim?
Öncellikle boşuna beddualarını dizme,
Kaybedecek hiçbir şeyim yok bu hayatta.
Çok uğraştım çok çabaladım sessizce,
Sindirmek için tüm yaptıklarını.
Belki tutkulu şiirler çok yazamadım.
Buna sözlerin mani oldu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!