Aynı şarkıyı seviyoruzdur, belki
Aynı kahveyi içiyoruzdur, her sabah.
Sen bensindir belki, bende sen
Yıllarca yeri hiç dolmayan.
Aynıyızdır biz belki,
Bu hayatta hep kırılan.
Kalbim bu sabah sonbaharı yaşadı
Seninle yollarımız ayrılınca
Tüm uzluvlarım hüzünlü, hepsi perişan.
Rüzgar daha bir şiddetli, düne bakarak
Ben daha bir yaşamdan kopuk,
Rüzgar kulağıma ayrılığı fısıldadıkça...
Yaralarını sarmalı eş,
Hep yanında olmalı.
Bazen yerine konuşmalı,
Bazen senin için susmalı.
Büyütmemeli hiç bir hatanı
Onurunu asla kırmamalı.
Varlığına sebep olursun
Gülümsemesine vesile
Kaderine ortak
Adı beş harfli " Evlat"
Yön verirsin her yanlışına
Eğer bilseydik ki
Bugün hayatımızın son günü
Ne çok dilenirdi, ertelenen özürler
Son bulurdu, hiç dinmeyen öfkeler
Anlamsızlaşırdı, gelecek planları
Yok olurdu, yarının kaygıları
Yüreğim o kadar direndi ki
Sende herkes gibi olma diye.
Ne anlatmaktan vazgeçtim
Ne de göstermekten
Sana olan sevgimi.
Belki sen anlamadın
Dalgalanan bir deniz kenarında
Huzur bulamıyorsa insan
Bir çocuğun gülüşünde
Sevinemiyorsa insan
Ya duygusuzdur, ya da gaddar...
Muhtacız her birimiz sevgiye
Yokluğu düşlerde, varlığı gülüşlerde
Ah bir konuşabilseydi, sevgisizlik
Ruhun en derinliklerinde.
Anlatsa nasıl azap verdiğini
Nasıl can yaktığını sessizce.
Doğanın en güzel halidir, sonbahar.
Evrim geçirir her bir canlı,
Kışa hazırlar kendini yavaş yavaş.
Zaman artık daha hızlı akar
Pastel renkler hakim olur doğada.
Herkes anlayamaz sonbaharın değerini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!