Ben seni en çok bugün özledim
Kaybolmuş bir çocuk
Yahut da evi yıkılan bir işçi gibi
Kederle, hüzünle
Sıcakken ve nem de karışmışken
Ben titredim sevgilim
Şu gördüğün topraklarda umut yetişir
Sularım her gün tam da vaktinde
Yaza kalmaz meyvesi hemen erişir
Dağıtırım dünyaya öğle saatinde
Şu gördüğün ağacın tohumu sevgidir
Şimdi kapanmışım kağıdın üzerine
Örtmüş annem battaniyemi üzerime
Masamın üstünde bekler kağıtla kalem
Düşünceye daldım, yaşanan gün üzerine
Başım, sağ kolumun üstünde duruyor
Meşe ağacım benim,
Hiç bitmeyen neşe ağacım.
Astım sana aşkımı, hayallerimi
Her gün suladım o derin köklerini.
Çok sevdim kalbim yetene kadar.
Bir milyon kere sevdiğimi söylesem sana
Dudaklarına on bin selamımı versem
Yeter miydi duyduğum aşkı anlatmaya
Anlarlarsa halimden sığırcıklar
Dinlerse eğer söz ettiklerimi erguvan ağacı
duvarlarında gökyüzünün çokça
yüksek tonda öten kuşlar
bir garip yeryüzünü seyreder bazısı
kulaklarını kapatır insanlara
ama simit gördü mü dayanamazlar
bir de uçarlar caddenin üstünde
benim aşık kalmam için
ona ihtiyacım mı var
ona aşığım belki ama
o yanımda olmasa da olur
olur mu?
olur.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!