Sesim soluğum kesildi benim .
Bir tüfekle ,
Öğrendim kuşları vurmayı .
Oysa severdim de onları .
O tüfeği kullanmayı öğrendiğim gün ,
İçimdeki bütün kuşlar öldü .
Şiirlere doldu taştı gönlüm .
Aşkın mayası karışıktır .
Her renk vardır .
Hiçbir sevgiye sığdıramam aşkı .
Sevgideyse kaybolurum sonsuzluk marşı .
Sonsuzluk en büyük yok oluştur .
Akıl almaz .
Bu gönül artık .
Sevda mevda kaldırmaz .
Bir kere daha çıkılmaz bu doğumlara .
Göbek bağı dolandı doğacak her boyna !
Kervan kervan değil .
Yol bilmez iz bilmez .
Kaybolmak uğruna bu yol gidilmez !
Bir dudak izi kalırsa ruhumda ,
Evren küçülür avucuma .
Bir dünya da kalmaz ortada ,
Çekip giden satırlara .
Kayıt Tarihi : 20.6.2018 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Küçük bir atışmadan kalanlar 1606180130
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!