Tufan Kopar Gözlerimde

belki
aşkın sesi
yüreğimde çınlatır kanlı duvarları
belki
tufan kopar gözlerimde.
söz uzarsa,
bil ki açlığımdandır bu sana
yıllar var ki
sevdamı haykıramadım
boş mekânlara.
bir umuttu
gelecekte ışıyan gülücüktü o
azgın ve kararsız yanıyla
kavgamı
artık çocuklarıma bıraktım.

ben
adımlarımı bugünler için
atmadım
yürümeyi can kapısından
geçerken
özgürlük tutkusuyla
öğrendim
her adım 'ben'dim
ve
zafer kazandım
bozuk yollarda çakıl taşı,
'ben' kalesinde
ıssız ve yabancıyım.

tutun beni ellerimden
kara yılanları
ceplerime doldurun
gözümü diktiğim tepelerden
gecenin berrak ıssızlığından
yazgının gözyaşlarına
atın beni