Tufan Şiiri - Yusuf Kazak

Beklerdim yıllanmış dervişler gibi,
Çatısında dünyanın;
Kaçacak mıydım tufandan,
Aşka sadakatimi sınayan...

Biliyordum;
Kurtarmayacaktı cüsseli dağlar
Cüssesiz umutlarımın cürmünü.
Arınmak mıydı, ölmek miydi
Menzilimi boğan tufan?

Neredeydi her iklimden yüzdürülmüş,
Diriliş fidanlarımı taşıyacak gemi,
Konacağım Cudi’nin tepesinde yeşerecek;
Neredeydi davası Nuh’un,
Asırların çilesinde yoğrulmuş,
Adem’e tasallut olanları boğacak…

Kurtuluş muydu bu taptaze,
Yoksa debelenmek mi
Ölüm döşeğinde arzın?
Sezemiyordum;
Ömrü uzayan neydi,
Şu kısalan alemin bağrında?