Tufan Şiiri - Hakan Gökbaş

Mavilikler ararken
Düştü gözlerimden güz yağmurları
Tomurcuklansın isterken güller yüreğimde
Bir elem düştü karanlık yüreğime
Hüznüm fırtınalar koparırken
Firar etmiş eriyip bitmiş ruhumda
Adeta bir azap meleği kırbaçlıyor beni
Çocuk olmak isterken anne kucağında
Öksüz ve yetim bütün benliğin
Kararmış dünya düpedüz hayasızlık içindeyken
Kaybetmiş çocuklar tıpkı benim gibi ümitlerini
Ya Rab bu nasıl bir tufandır dünyada
Ne Nuh var ne de Nuh'un gemisi