Koşuyordu,
Alnın da teri.
Yüreğinde kederi,
Düşe kalka koşuyordu.
Zaman da hırçın bir tufan,
Yahut fütursuz bir ırmak.
Kah aşan, kah coşan,
Akıp akıp bir denize ulaşan.
Sildi alnının terini,
Çekti umuttan hançerini,
Soktu ölümün döşüne;
Uzandı karanlığın döşeğine.
Kayıt Tarihi : 1.3.2003 17:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!