Tufan Şiiri - Ömer Faruk Demircan

Yıkıldı En Büyük Mabedim Yüce Sesinden.
Yazık Devrildi Gökler Yeryüzü Yerle Bir.
Ağladı Yıldızlar, Hıçkırıklara Boğuldu Ay.
Yazık Karanlığa Boyandı En Aydınlık Ovan.
Kara Bir Tufandın, Denizlerde Ayaklanan
Yazık Alabora Oldu Tekneler, Bütün Adalar Tarumar,
Alevlendi Kıyısı Sahillerin
Yazık Kül Oldu Anılar.

Yitirdim Artık Hazzını Erişilmez çağlayanım,
Ama Sanmaki Bitirdim Beynimdeki Krallığını
Hala Karanlık Denizdeki O Aydınlık Kuraklığım.
Sanmaki Yaktım En Lüks Urbasını Aşkın
Demirledim Dünyayı Da, Hala Hala Başdöngüçlerindeyim,
Yazık! Kurtuluşu Yok Artık, Anlamlı Arzunun,
Kanadı Yarası Devleşen Ayrılık Karşısında Sevmenin Yazık!
Hep Kıyısında Büyüyeceğim Artık,
Acılı Kenarların'da Mutluluğun