İnsan bir ruh eşi arıyor ya kendine
Yanılmaktadır büsbütün
İnsanız biz kucak kucak sararız ya
Sararırız da aynı zamanda
Dünya en güzelini görmemiştir belki
Ruh olarak
Bir ruh vardır ki,eşi benzeri yoktur
Tudor gülüne benzer
Demem o ki:
Biz insanların ruh hali değişir
Arı gibi,kelebek gibi
O gül senin bu gül benimdir
Bir çelişki değil yaşamın ta içidir
Tudor gülü gibi
Yaramaz bir çocuktur ruhumuz
Büyütmemek için çaba sarfederiz
Değişgenlikle yaşamın ince çizgisine yerleşiriz
Bir bahçede ömür hüküm sürmek yaraşmaz bize,
Biz değişiriz
Ruh bu,öyle bir çeşit olur mu?
Kaç renk yerleşir gülümüze,günümüze...
Kayıt Tarihi : 30.4.2013 00:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Meral Meri](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/04/30/tudor-gulu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!