Herkese şiir yazılmaz.
Herkese kitap okunmaz.
Herkesin elinden tutulmaz.
Herkese hayat bağışlanmaz.
Ama sana dünyalar bağışlanır.
Herkesin bir şiiri vardır
Kimi yazılmıştır kimi daha kağıda bile ulaşmamıştır
Herkesin bir şiiri vardır
Acıyı parmak uçlarında hissedenler ezbere bilir bütün şiirleri
Kalbi başkasında atanların şiirleri yarım kalmıştır
Herkesin bir şiiri vardır
Gözlerim son anlarını yaşıyor.
Lambanın cızırtısıyla ben de son anımı yaşamaya çalışıyorum.
Ellerim yazamıyor ruhum bitap artık.
Aklımdan geçen son kelimelere bakıyor kağıtlar.
Hepsi sararmış bekletilmekten hepsi dargın bana.
Çok geç kalmıştım yazmaya oysa ben hayata geç kalmıştım en başında
Ağaca asılmış bir kan
Gövdesinden ayrılmış başının düşünceleri hâla taze
Ölüm gibi bakması palavra
Hissiyatı acılarında körpelenmiş bir adam
Belki yaşlı belki olgun ama hâla taze
Soluk yüzü Şafak gibi parlak
Kördüm yenildim
Birkaç acıya bilendim
İnsan insan derler bilseler neylerler
Bu acıya insan olmasan ne eyler
İçimde yarası kavurur beni dem eyler
Aşkın beni yakar bedenimi har eyler
Ah Sevgili
Gözlerinin ardını görebiliyorum
Konuşmasan da okuyabiliyorum dudaklarını.
Düşündüğüm bir an bir bakış değil
Bir varoluş bunlar tamamıyla.
Ait hissediyorum sana dünden bugüne
Derinlemesine bu acının eşiğinde
Sana geldiğim yol tükenişimdir
Akşamın sonu serabın bitişi gecenin evveli mehtabın gelişi.
Bak bulutlar pembe gün batıyor
Elinde ay ışığı,adam karşımda duruyor
Bak gün ağarmış geceden senin sonun bu
Bütün bu hayat sadece sen ve ben
Bir ikilemden ibaretiz şimdi
Elini tutsam tohumdan filizlenir bütün acılarım
Ve acılarımı sarar tenimde hissettiğim varlığın
Adını sayıklıyorum şimdi her köşe başında
Bütün sokaklar, yollar ezbere bilir ismini
Susuyorum; konuşmaktır bu
Gözlerimle selamlıyorum seni
Kalbimle bakıyorum sana
Ve ruhumla seviyorum.
Kaç zamandır yorgunum
Elimde günün son saatinin son sigarası
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!