Ne ilksin ne de son olacaksın bu oyunda.
.Ah tükense diyorum tüm yalanlar,dolanlar..
Kendimiz olabilsek keşke kırmadan ,dökmeden
Tüketmeden,tükenmeden..
Olabildiğince dürüst,olabildiğince imasız,oyunsuz
Geç kaldık bu dünyaya ,belkide erken
Ben buyum işte zaaflarımla,korkularımla,gülerken bile içimde hiç bitmeyen hüznüm ve özlemlerimle,
Ben buyum işte en kadınsı halimde bile içimde büyümeyen bir çocukla
t.o
Ben dedim sustum..
Sus dedim fısıltıyla sana da..
Sende biliyorsun hissettiklerimi
ve benim de bildiklerimi
Neden nedin?
Bilmiyorum dedim.
Hiç bu kadar yok olmadım kendimde ben ve bendeki sen
Bütün hırçınlığım bundandır..
Bundandır bütün öfkem..
Başkalarına en ufak yönelişlerin öldürür beni..
Başkalarına gidişlerin yitirir beni
Sensin işte bende hiç olmayan ve gitgide yok olan..
Cümle alemde ne aradımsa sende imiş
Benliğime bir perde de bende imiş
Sorarlar bu kitap kime inmiş
Allah nerde imiş
Cevap verir tüm zerre ve nükte
O ne yerde ne gökte imiş
Ben de öğrendim
Artık kimsesiz yaşamayı..
Ben de öğrendim artık
Yalnız yaşlanmayı..
Ben de öğrendim
Heyecanıma dem vurmayı..
Gezmek dolâşmak,
tüm benliğimle her yeri
tanımak insanları gönlümce..
Sevmek ya da sevilmek derdi hiç değil
Gözlemlemek ve yazmak alabildiğince
sevdiğim bir yol kalıpları kirarcasina
Sevmek neden bu kadar zor,
dedim kendime?!
Neydi aradığımız,
kendimizde eksik olan mi?
Cevap verdim kendi kendime
Parçalar çalar durur,
Gökyüzünden süzülen bir damla yaş gibi
Gölgenin ortasından süzülen sen.
Minik bir kalp çarpıntısı,
ay ışığına karşı.
Bulutların ardındaki bekleyiş ve
güneşin kendini göstermesi gibi aniden..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!