Çekilirim benliğime her gece vakti
Kendi gölgemden korktuğum zamanlar gibi
Hasretin ağırlığını karanlıklar hisseder mi?
Beni yanlızlığa süren karanlıklar değil mi?
Karanlıklar da ağlar tıpkı ben gibi...
Çocuk gülüşü kadar mutluluksun
Hayattaki tek umudumsun
Yüreğim sadece senle yoğrulsun
Beni hayata bağlayan tek duygusun
Doğuştan yüreğimde yerin var
Seni hissediyorum
Yüreğimin en ücra köşesinde
Sana da yer veriyorum...
Gecenin sessizliğinde
Her ağıtta
Karanlıkların sardığı anda, ay ışığında
Mevsinlerden son bahardayız
Dökülüyor yapraklarımız
Soluyor sevgi çiçeklerimiz
Uçuyor özgürlük güvercinlerimiz
Göç ediyor gönül ülkemizden
Hazan'ı yaşıyoruz
Gönül dergahında nadide bir reyhan
Göz ırmaklarında hiç durmadan çağlayan
Karışıksız katıksız Yaradana sunulan
Yaşam boyunca her nefeste hep ihtiyaç duyulan...
Su gibi, hava gibi
kör,sağır,dilsizim
varlığını hissettiğim her an
sesini duyduğum
yüreğine yüreğimle dokunduğum zaman...
hapsettin beni kendine
koğuşta bile değilim,kilitlendim bir hücrene
anlatırlardı seni dostlarım
anlatmakla bitmezdi içimde büyüyen özlemin...
hep seni dinlerdim...
dinlerde, usul usul hayallere dalardım...
düşlerdim seni...
o koskoca limanda bir gemi olmayı...
Tüm güzellikler yaşanır
Tüm duygular paylaşılır
Tüm umutlar anlaşılır
Günün birinde maziye gömülür
O içten, güzel duyguların yaşandığı an biter
Biliyorum;
Bir gün açan çiçekler solacak
Ağaçlar yaprakalarını dökecek
Dallar dayanıksız hale gelince
Kuşların yuvasını yıkıp gidecek
Biliyorum;
DuRgUn HisLeRLe
gecenin sesizliği sardı dört bir yanı
beraberinde hüzün de vardı
yıldızlar mahsun unutmuş pırıltıyı
tüm evrene küsmüş ayışığı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!