Tuana Ay Şiirleri - Şair Tuana Ay

Bir anda sevdim seni, bir anda vazgecemedim,
Bir an olsun kavussam sana, bir saniye,
Bir an icin yok olur, senden ötürü cektigim dertlerim,
Bir ömür yetinir, o anda demlenir sevinclerim.

Bir anda düstüm bu aska, bir anda kurtulamadim,

Bir gün gelir sende durulursan, bir güzelin gözlerinde,
Bir anda görürsen kendini hayatin durgun sularinda,
Belki kucaginda ufak kizini tutup gülümsersen o anda,
Bir garib vardi seni unutmayan hicbir duasinda, beni unutma.

Bir gün anlarsan, genclik gelip gecici, yasadiklarin mazi olmus,

Yoksun, bunu kendime ögretmeliyim,
Yoksun, ne kadar kabul etmek istemesemde,
Yoksun, kokun tütsede burnumda, islesede icime,
Yoksun, sen yine yoksun.

Yoksun, sacimi oksayan ellerin degil rüzgar,

Bulutsuz günleri özledim,
Günese gözlerim kamassa da bakmayi,
Yagmur olmaktan biktim artik,
Kirmak istiyorum zincirlerimi,
Rüzgar olmak istiyorum.

Sende korkak ciktin demek, hic ummazdim,
Gözümde büyütmüsüm, seni cesur sanmistim,
Sende deli olmaktan, gercek asktan saklandin,
Belkide ben kendimi istedigim gibi anlatamadim.

Bosver, sende olma, ben kendime yeterim,

Cik git yalvariyorum hayatimdan sessisze,
Anladim ki sen olmadikca yanimda seni tasiyamiyorum,
Anlattin hep hallerinle, sen benim olamazsin,
Ne kadar ben senle yansamda, atesimle isinamazsin,
Ben yildizlara yakin olsamda, sen bana yakin olamazsin.

Vakti geldi ayriligin, gözyasima binip gidecegim,
Bir marti olacagim, süzülen agladigim gözyasimin üstünde,
Denizin tuzlu kokusunu takip edip gidecegim,
Rihtimdan dökecegim askimi denize, gözyasima binip gidecegim.

Gözyasima binip gidecegim, nereye götürürse hayat beni,

Kelimelere küstüm canim, konusmuyorum sensiz,
Senin her gitmenle ben suskun, ben hep sessiz,
Biliyorum susmakta, seni sevmekte yersiz,
Sana öyle baglanmisim ki sen olmayinca ben sanki bensiz.

Issiz kaliyorum en kalabaliklarda bile,

Sairin dostudur gece,
Yildizlar doldurur kagitlari hece hece,
Acilar dizilir siraya, sirra kadem basar nese olur bilmece,
Düsmanlik etme biz gariblere, insaf et, ey gece.

Asigin dostudur gece,

yüregimden dökülen misralara sakladim, aglamaktan yoruldugum gözyaslarini,
hangi derman kapatacak durmadan kanayan bu yaralari, nedir bu amansiz acinin adi,
daha dün sana anlatirken dertli gamli hatiralari, bugün sende mi katildin hatiralar kervanina,
gözyasinin bittigi yerde basladi senden kaynaklanan bu aci, pinari oldun icime akittigim zehirin,
bilemem bu izdiraplar bana mi senden, sana mi benden daha aci,
hekimlerde bilmiyor, yok bu derdin rabbimden baska ilaci.....