Tuana Şiiri - Mesut Sav

Tuana yandı ateş.
Sanma ki doğan Güneş.
Tutuşmuş saçların,
Savruluyor rüzgarda.
Erbil'de yangın var diyorlar,
Ölümle eş...
Ölümle eş...
Bu hayat bize ne kadar uzak,
Ne kadar kalleş.
Hep mi bize düşer,
Yalnızlıklar içinde kalmak kardeş.

İki taşın arasında bitermiş çiçek.
Koskoca bir ömür yalnız mı geçecek?
Bak o da gülümsüyor sana,
Mutluluğunu ona anlatsana.

Zaman nasıl da geçiyor.
Selviler boy veriyor,
Gökler sana soy veriyor.
Acılar da dinmesede eriyor.

Bir elde beş parmak.
Rabbini hamd et onlara bak.
İçinde yangınlar bitmesede.
Sonunda vardır YAR'e kavuşmak.

Tuana bak yandı ateş.
Sanma ki doğan Güneş.
Tutuşmuş saçların,
Savruluyor rüzgarda.
Erbil'de yangın var diyorlar,
Ölümle eş...
Ölümle eş...
Bize mi düştü yalnızlıklar kardeş.
Bize mi düştü yalnızlıklar kardeş.