AhTuana! Birileri biçiyor attığımız tohumları
Gömülüyoruz yaralı bir gemi gibi ağır ağır
Anılardan fırlayıp başımıza üşüşüyor çaresiz ninniler
Sıkışıp kalıyoruz dört yapraklı gülüşünde yoncanın
Yürürken zaman, sürükleniyor kalıntılarımız
Anlamını yitiriyor kırık dallarıyla meçhul bir bahçe
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
