Tualdeki Gölgemsin Şiiri - Gülay Yıldız

Bir çırpınışın sesi var iniltinde
Suya düşen damla tınısında
_'gel' diyorsun,
kalbim o kadar dingin.
ve erbain denli puslu, ağır,yorgun
Hissediyorum…
uzağındasın resmin

evet,evet hissediyorum
Gelip giden bakışın alaca renkli
Siyahın yok,
ama fırçan hep siyahtan yana
Umudun…kazınmış aşkların bitişindeki iz’e
iki kalp atışı arasında kalakalmış, Mutluluğun;
askıda ki o küçücük zaman diliminde
Sessiz;
Sensiz!
Gelsem çat kapı,
kuş olacak belki ruhun
Sesim de
Belki aradığın hüzün...
Ve;
Ellerin, çalakalem izlerin yorgunluğunda
Gözlerimin damlalarına yol yazdıkların,
Sözlerinden kalanların yankısı içimde içimi açan.
Bilmek güzel,
iyi ki varoluşunda gizem asılı kalmış

Sen;

Tualimin gölgesine gölge katıyorsun...
Sesime ses,
yazıma yazı,
varlığıma can...

Aşkın olmadığı aşkı anlatıyorsun,

Yol gösteriyorsun sevdanın en körüne
En puslusunda gecelerin
Hayallerdeki resmi boyuyorsun
bu cüzamlı aşkı çizerken ben;
Fırçam; sözlerin,

Tualimdeki gölgemsin,

Yastığımdaki nefes değil belki
Tebessüm;
yüzümdeki derin çizgilerin sahibi

Sen;
varolmayan gezegendeki
olmayan sevginin beyaz atlı prensi,
anılmayan tanrının kösnül ibadeti

Sen;
gizemli büyünün en tanıdık yüzü,
Ve;
Sen;
hak edilen sevginin hakkını alamamış sahibi!

***Nazım Ercan... Destek için teşekkürler