nasıl oluyor bir santim bile uzak olmadığımız yakınlığımızda, ağzımdan sana dökülen cümleler senin kulağında fransızca bir ağıta dönüşüyor çözemiyorum. duyduklarının gerçekliğine inanabilirdim birazcık fransızca bilsem, tek kelime biliyorum her dilde tekrar tekrar söylediğinden ‘’au revoir’’
iki el nasıl ulaşamaz birbirine tek benim uzatmam sarılmamıza yetecekken. çözemiyorum. sana uzattığım kolum dikenli bir sarmasık oluyor önce ben kanıyorum sonra sen kaçıyorsun. sen her zaman kaçıyorsun. kan tutuyor seni. en azılı katil olsan da açık bir yaraya bakamıyorsun.
bir taksiye bindiriyorlar seni iki kolundan tutup ama zorla değil sen istediğinden gidiyorsun. benim gücüm seni çekip almaya yetecekken yumruklarım boşa düşüyor hep. top oynayan çocuklar durup adama bak kendi kendine kavga ediyor diye gülüyorlar. içlerinde sende varsın kaldırımda oturmuş mavi elbisenle iki elin yanağında gülüyorsun, görüyorum. duruyorum. yumruklarım hep boşa düşüyor...
koşuyorum sana, koşarken 8 yaşıma dönüyorum her hızlı adımımda, her adımımda annem kalkıyor mezarından. ardıma sürekli bir terlik fırlatıyor. duruyorum kaçmak yerine, ayağının altını öpüyorum tekrar ölme anne diyorum. tekrar ölme. annem tekrar ölüyor. ağlayarak koşuyorum sana başım yerde koşuyorum. vardığımda kapının ardına saklanıp gelme diyorsun. seni seviyorum diyorum. savaş istemiyorum diyorsun. beni ortadoğuya sürüyorlar.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta