tu di çûy ezman digiriya
şeva tarî li paxla tenêtiyê
diêşiya laşê xewê
xewn digiriya
min xwe dixapand
û kêmasiyên xwe dinuxumand
bi guliyên hezê
yên drêj û gurr
lê gerîllayê jîr agir vedixist li çiyayê xemê
di tengasiya heyê de bû dil
dem digiriya
....
(Sen Giderdin Ve Zaman Ağlardı
Sen gidiyordun gök ağlıyordu,
karanlık gecede koynunda yalnızlığın
incinirdi teni uykunun rüya ağlıyordu
kandırırdım kendimi
ve örterdim eksikliklerimi
uzun ve gür dallarıyla sevginin
ama umurun dağında ateş yakıyordu usun gerillası
ve varın darlığında
zaman ağlıyordu)
Kayıt Tarihi : 22.6.2011 01:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!