Tsunamit Şiiri - Ahmetnecat Ucur

Geçmiş ikibindört yıl,geldi ikibinbeş,
Akbabalar neşeli koktu ortalık leş…
Geçen yıllar mı, gelecek yıllar mı kalleş,
Ne yıllar,ne yılanlar; yıldıranlar kalleş…

Neden niçin buldu ki insanoğlu ateş,
Yaktı kendini yaktı,cehennemmiş ateş...
İçindeymiş zaten haset denilen ateş,
Dünyada dört unsur; su hava toprak ateş…

Çekme kardeşim çekme; haksızlığa peşkeş,
Esrar bile; esrarkeşine karşı kalleş…
Deş güzelim deş; kendi yaranı kendin deş,
Olmaz ki hiç,nerde beleş oraya yerleş…

Önce öğrenki atmasını,gelsin dübeş,
Atsanda her zaman gelmez ki zalim düşeş…
Güvenirsen zarlarına,yaşamın şeşbeş,
Değil ki zarlar,ZALİM ile ZULÜM kardeş…

Sevsen de sevmesende sevgiyle,aşk kardeş,
Yaratmış yüce ALLAH,imanla-din kardeş…
Varken cennet gemisi,sende bin,bin kardeş,
Yoksa biletin,demezler ki in,in kardeş…

Cehennem biletindir,nefretle-kin kardeş,
Almayasın,alsanda tövbe et,din kardeş…
Aminle dua edin,iman edin kardeş!
Dünyada,ahirette; din-imandır kardeş…

Güney asya ne oldu,mahvoldu,gör kardeş,
Bugün ona ise,yarın bizedir kardeş…
Alametler,kıyamete vizedir kardeş,
Cennet,cehennem,hepimizedir ah kardeş…

Demeden önce ah-ah,vah-vah,eyvah kardeş,
Olsun her şey ve herkes,kan kardeş,can kardeş…
İmtihandır; kopya çekenlerde var kardeş…
Çekenler namert; çektirenler kalleş kardeş!

Canlılar öldü,nesi kaldı,nesi kardeş,
Doğumla-ölüm; ölümle doğumdur kardeş…
Varken yaşamak,ALLAH emri,kardeş kardeş,
Olmayalım katili,kanımızın kardeş…

Felaketler,yeniyıla beş gün kala beş,
Fedailer,beş yıldızlı otellerde beş…
Kıyamete saniyeler var; ya üç ya beş,
Beş dakikalık çocuklar bile bilir beş!

Düşünün dostlar,düşünün,nedir otuzbeş,
Hangi yolun neresi ki,yarım otuzbeş…
İmanın şartı altı,İSLAMINŞARTI beş,
Çok şükür elhamdülillah,yaşım ellibeş!