Tsunami Şiiri - Zülfikar İz

Hey beşeri mahlukat, dinlede bir bana bak!
Ne kadar özgürüm desende ömrü veren Hak.
Ölmeden önce öl ki, ebedi ateşi yak.
Özgürlüğün kelepçesini, tek ruhuna tak.

Durdurabilir misin, akıp giden zamanı?
Adım adım yaklaşan, o gizli ölüm anı,
Fırsat varken dünyayıda ukbayı da tanı.
Beden ölse de, ruhunla hayatlandır canı.

Hiç ölümü düşünmezken, sebep olur deprem,
Taş gibiyim derken tam, çıkar ciğerde verem,
Bak sağına soluna, sanma ki ölüm mahrem,
Azrail geldikten sonra, sorma nedir çarem...

İnmeyecek gibi, bindin dünyalık gemiye,
Oh be, derken tam, kapılırsın tsunamiye,
Bağlanma hiç, bırakıp gideceğin faniye,
Ömür dediğin, hakikatte birkaç saniye...

Dünya dediğin şey, başlı başına bir keder,
Teslim olursan eğer, Hakk'a götürür kader.
Kabre girdiğin anda, sevdiklerin terk eder,
Önemli olan yaradan, boş ver millet ne der.

Unutma ki sen, yaratılan aciz bir kulsun,
Yaşamazsan kulluğunu, içi boş bir çulsun,
Bırak Zülfikar'ım ruhun hakikati bulsun.
Öleceksen, ölümün Hakk'ın yolunda olsun...