Tsunami Şiiri - Önder Karaçay

Geçmişe izin verdim
Geçiyor

Sende ver

Yüreğime direk işliyor
Gözyaşı yağmurunun damlaları

Dün ve düne dair
Ne varsa geçiyor

Gönül kapındayım
Al beni içeri

Beklentileri büyütmeyelim
Küçük mutluluklar yeter bize

Beklerken gerçekleşmeyecek
Ne varsa beklemeyelim

Ne kadar güçlü olduğumuzu
Güçlü olmak zorunda kalmadığımız müddetçe
Anlayamayacağız

Bahanelere dön arkanı
Yürek taşıyamaz bu yükü
Boynu neden büküktür papatyaların

Nerede bir güzellik görsem
Ucuna seni ekliyorum

Su hem hayat verir
Hem de boğar
Değişen görevdir

Boğma beni

Aramayı ve kovalamayı bıraktığımda
Bulmayı öğrendim

Uçan bulutlara özenmeyi
Özlemişim

İğreti olmayı
Sıyırıyorum artık hayatımdan

Nehir gibidir insan
Karışır dereler göle, göller denize
Denizler okyanuslara
Tsunami üretir yüreğim

Çağlayan gibi akıyorum,
Sevdana/sana

Önder Karaçay