Tsunami Şiiri - Erdoğan Gürtepe

Bu canavarın ismi tsunami
Aldı benden babamı annemi
Ne atam kaldı beni saracak
Ne de evim kaldı barınacak

Arkadaşlarla evcilik top oynardık
Neşe içinde koşup dururduk
Hani nerde çoğumuz kaybolduk
Bir dilim ekmeğe muhtaç olduk

Babam on beş sene çalıştı
Güzel bir ev bir de araba aldı
On beş saniyede hepsi yok oldu
Ardından yalnızca enkazı kaldı

Görmez mi gözler ne hallerdeyiz
Gözyaşı oluk oluk akar sellerdeyiz
Muazzam bir sınav vermekteyiz
Sizin için de nice ibretler var düşünmelisiniz

Tüm dünyayı titretti tsunami
Canavarı uyandırdı tsunami
Üç yüz bin insanı yuttu
Kibirli paslanmış yürekleri sonsuza dek uyuttu