Truvalı Helin Şiiri - Bilal Yavuz Şiirleri

yüzün gökkuşağı / kader yağmuru

yüzün olgun aynalar sert duvarlarda

birikir mezarlarsarp doruklarda

saçlarında çocuklar saklambaç oynar

içerin nasıl da şarapnelçukuru

kalbin ayçiçeği / kök gürültüsü

kalbin harap mızraplar bağlamalarda

gülerdin Helin derdi dağlar taşlar

gülerdin / çöller göllere dönerdi

bir tenha küheylandı burağın arzda

kanadın kesilirdi altındayken

uçarcası gezerdiniz buzulda

gördü mü yerinde hiç duramayan

yetim yüreğim gibi uçuşurdunuz

Helin derdim / içini göğe kazırdım

Helîn derdim kışlarkuşlar kokardı

bakışların kızıl Mars tutulması

kanlara bulamışçasına hilali

kelebekler kükrer / palmiyeler üşür

tıslar tavşanlara çıngıraklılar

Truvalım bir ışığı çoğaltır durur

ellerinde masumluğun fil dişi

ellerinin kınasında çağlayanlar

ellerin nur ellerin nar ellerin

uzardın / kısalırdı zor mesafeler

uzardın gittikçe yeşeren Sırat sanki

kıldan ince kılıçtan keskin nefesin

can toprağında göz yağmurlarıyla

serpilen öyle bir lale kikıdemlisevda

sultan zambağına çevirir sonunda

için / çığlık çığlığa erdenlikfilizleri

için masumiyet günleri zamanda

gözlerin merhametin melikesiydi

Helin diyor poyrazlar kasırgalar

Helîn diyor deryada susuzluklar

göklerden serpilen karlar yanıyor

bağır kafesi yüreğe dar geliyor

gelseydin gitmeseydi bitmeseydik

tutuşsaydık ağarsaydık açsaydık

dağlardan püsküren lavlar üşüyor

özlem gayrı bekleyişe sığmıyor