Truva Atı Şiiri - Ahmet Emin Atasoy

ihanet haplarının reçetesiz satıldığı ve hızla dağıtıldığı
günümüzde, en güvenilenler de güvensizleştiler sanki.
sanki kasten bir kez daha kanıtlandı marx’ın haklılığı:
hani “her şeyden kuşkulan” dedi ya zamanında o dâhi
işte o zamandan bu yana bir uğursuzluk çöktü dünyaya
bulutlardan kuşku yağdı, kuşku bitti ot yerine toprakta
kuşkunun lekeleri yapışalı geceleri bakanlar azaldı ay’a
bilinen o eski tat kalmadı artık sokakta, meydanda, parkta…
her şey insan adına derken insancıllığı öldürdüler önce
söndürdüler sevgi genlerini, donduruculara soktular aşkı.
çok katlı lüks saksılarda yetiştirilen dekoratif çiçekler cüce
ve kısırlık virüsüyle cenkleşmekte doğallığın paslanmış çarkı.
gülüşler birer sırnaşık biftek, selamlar birer maskeli küfür
eller birbirine dokunduğunda buz yelleri esiyor dudaklarda.
tüm meyhaneler, kerhaneler, batakhaneler sınırsız özgür
ve unutulan o sevda masalı can vermiş bilinmez uzaklarda.
normaldir robotlaşman robotların robot ürünü hünerlerinden
normaldir uzaylılara inanman, özlemen onlarla dostlaşmayı
normaldir çağ atlaman, eğer buysa “çağ atlamak” denilen
ama asla unutma korkunç akha kurnazlığını hesaba katmayı.

bakarsın kozmik surlarda güvende sandığın an bile kendini
duyuverirsin gönül kapında bir truva atının kişnediğini.