Sen insanı
Bir yere kapatırsın.
Açılmayacak yolları
İnsana açtırırsın.
Biraz rahatlatır;
Sonra çoşturursun.
Bazen bulunduğu yere
Çivilersin insanı.
Bazen de ayaklandırırsın.
Yanmaya başlayınca,
Sevgiliyi anımsatır.
Bulunduğu yerde
Çiçek açtırırsın.
Kısa süreler
Yetmez sana,
Daha uzun
Yolculuklara çıksana.
Düşler aleminde
Tutayım seni,
Sarıp sarmalayayım
Senin müziklerini.
Bir bakmışım
Şu ülkedeyim,
Sonra diğer ülkede.
Anladım ki evrensellik
Yerel olmaktan geçer.
Ben de seni dinleyerek
Gelişimimi tamamlayayım.
Kayıt Tarihi : 12.3.2008 19:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsa Yazıcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/12/trt-radyo-uc.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!