Trenler Gelir Gider Şiiri - Mutlu Gavcar

Trenler gelir gider sürekli bu şehre;
Neşe mi taşır, gam mı bilinmez.
Bir fukara yolcuyum hasret çölünde
Raylara değil, kumlara hiç değil,
Gözbebeklerime kazıdım adını,
Gayri silinmez.

Daha aldanır mıyım yalancı baharlara?
Bin bir yerden patlasa da tomurcuklar.
Kaç mevsim geçti sensiz, bilir misin?
Sensiz baharlar sürgündür bana yâr.
Sevdanın tozu bile değse
Zembereği boşanıverir kalbimin
Hayalinle sarmaşığım sehere kadar.
Bebek masumiyetiyle göz kırpar
Sevdamızdan kalan aziz hatıralar.

Avutamaz gönlümü hiçbir zaman
Giderken verdiğin kırık oyuncaklar.
Dizimde olmayınca dizlerin,
Elimde olmayınca valizlerin.
Bir iz aradım senden
Gecemi aydınlatacak bir iz,
Meskenim, gittiğin son istasyon.

Trenler gelir gider sürekli bu şehre;
Neşe de taşır, gam da
Sabah da geçer, akşam da.
Bir sen gelmezsin sevdiğim,
Bir sen…