Trenler Bana Seni Hatırlatıyor

Trenler bana seni hatırlatıyor
Yine geceden sabaha kavuşmayı bekliyorum uykulu gözlerimle
Yine ilk vagonun tekli koltuğuna oturdum
Yalnızdım üstelik
Biletimde numarasızdı yine

Köyümü bilirsin Soğucak başka güzeldir
Soğucak ta tren ve tren yolu başka güzeldir
Lakin köy yeri diye biletime numara vermiyor memur
En kötüsü de o trene yalnız binmek
Ve ardımdan el sallayan ihtiyarları görmek insanı derinden acıtıyor

Trenler bana seni hatırlatıyor
Gece yarısı çoktan geçti saat 12.30 – 01.00 suları
Hızla yarıyorum dağları hızla tükeniyor vakit
Karanlık pencerelerde yüzün gülüyor gözlerinden ışık yansıyor
Fakat ben sadece hayal kuruyorum
Bunu bilmek beni öldürüyor

İzmir istikametinden gelip
Ankara istikametine gidecek olan karesi ekspresindeyim
Nerede olduğumu sorma bana kesin bilmiyorum
İki dağın arasında tüneller aşıyorum köprülere değiniyorum
Ve uzayıp gidiyor tren ardı ardınca

Trenler bana seni hatırlatıyor
Fazla değil 4 bilemedim 5 saat sonra kısmetse Eskişehir deyim
Son durağımdayım yani son durağım diyorum da
Trenin değil benim son durağım
Bilirsin bu trenin son durağı Ankara
Yani senin memleketin

Ben Eskişehir de iniyorum
Sana bu trenle birlikte selam gönderiyorum
Ha unutmadan bir gün bu trene binecek olursan yani karesi ekspresine
Trenin birinci vagonuna bin ve dokuz numaralı koltuğa otur
Çünkü hayallerimi ve ruhumu o koltuğa bıraktım
Trenler sana beni hatırlatsın diye

Trenler sana beni beni hatırlatsın diye

YAZAR SEMİH BAYBORA
TARİH 20\04\2012