Trenin Tam Vaktiydi Şiiri - İsmet Can

Sabahın ilk saatleriydi
Hala devam ediyordu yağmur
Geceden beri
Küsmüştü içi boşalan bulutlar
Sevindirmişti yeri

Yağmur
Aslında derinlerime yağıyordu
Ve içimde ki gizli acılar
Sızıntıyla yüreğime kayıyordu

Dalgın gözlerim yapışıp kalmıştı
Parlak rayların son çizgisine
Işıldıyordu yağmur sularından
İyi haberler vermiyordu kalbimin üzgüsüne

Hiç kimse yoktu istasyonda
Ta ki trenin sireni duyulana dek
Benden başkası yokmuş aslında yağmurun altında
Bir çok kişi fırladı ardından dışarı tek tek

Hüznümü, yüreğimi ve sevdamı uzaklaştıracak
Trenin tam vaktiydi şimdi
Birde burada olmayan seni hatırlayacağım
Ve gurbet şimdiden ruhumu emdi

Trenle birlikte
Ben mi gidiyorum yoksa içimde ki ben mi
Şekil yapma bana, triplere de girme
Yoksa giden, kal demeyen sen mi

Parmak uçlarımı sarstı
Trenin gri tonda sireni
Freni boşaldı sinir uçlarımın
Korkularımla örttüm treni

Buharları, yalazı gibi çarptı yüzüme trenin
İçimi gıcıkladı marşandizlerin sesi
Bir elimde bavul yerine çanta ve şemsiye
Diğer elimde görünmeyen hayalinin nefesi

Soğuk bir kompartıman ve buğulu camı
Ve içeri giren sıcak yüzlü bir kondöktör
1980 ihtilalinin çöküntülerini anlatan radyo
Bir de hangi boyutta gezindiğini bilmeyen meditasyonlu iç benlik

İşte hepsi bundan ibaretti, 20 yıl önce
Ve geri dönüyorum şimdi yıllar sonra ki sana
Marşandizlerin sesi duyulmuyor
Tren buharları görünmüyor
Klimalı bir kompartıman
Kristal buhusuz bir cam
Sarı saçlı dolgun yüzlü uçuk dişi bir kondöktör
Milenyumum kutlamalarını gösteren renkli televizyon
Ve bir de dışavurumcu felsefi iç benliğim

Nasıl da değişmiş zaman
Makyaj yapmış gibi duruyor karşımda
Ne tesadüftür ki yağmur yine yağıyor
Ancak şemsiyeli gizlenmeyen insanlar
Kucaklaşan kadınlar, çocuklar ve yaşlılar
Bir de ilavelerle uzatılmış modifiye istasyon

Bir elimde çanta yerine kişisel evraklar
Diğerinde nostaljik olsun diye bombeli melon bir şapka
Kafamda gizlediğim görünmez hayaline karışmış günahlar
Şehir yaşamına dönmüş havası veren bir köy yolu
Kahvehanelerin yerini alan kafeler hep dolu

Trenin tam vaktiydi, mevkisine gelişi
Bir sen opsiyonlu davrandın alaylı kalabalıkta
Tek başına yaklaşan birini gördüm uzaktan
Ve bunun sen olduğun söyledi bir ses bana