Treni kaçırmak marifet değildir Gaziante ...

Bir zamanlar yakın çevrede tanıdık birisi vardı.
Trenle bir yere gitmek için istasyona geldiğinde,
Önce uzun süre bekler, trene binmezmiş.
Mutlaka trenin düdük çalmasını ve yavaş yavaş
Hareket etmesini beklermiş ve son anda trene atlarmış.
O heyecanı yaşamak, tehlikeyi göze almak istermiş.
Ömür boyu bu huyundan vazgeçmemiş, trene hep öyle binmiş.
Neticede bir gün bir anlık gecikme ile trene binmekte gecikmiş
Ve treni öyle bir kaçırmış kişi, uzaktan tren bile ona el sallamış.
Oysa kaçırdığı tren, onun istikbali ile ilgili bir trenmiş.
Rahmetli babam bu gibilere iki çivisi noksan derdi.
Bence de öyle, çünkü treni kaçırmak marifet değildir.
Çünkü kaçan tren, bizi mutluluğa götürecek son tren olabilir.

Öyle ahkâm keserek, “Olsun başka tren mi yok, belki taksiyle giderim,
Otobüse binerim, eşekle, atla giderim, gerekirse yürürüm” demek kolaydır.
Fakat kazın ayağı öyle değildir, hayat atıp tutanlar için daha zordur.
Hayat, bilhassa hiçbir şeyi ciddiye almayanlara asla acımaz.
Hiç tahmin etmediği bir anda deniz ortasında küreksiz bir sandalda,
O pişkin kişiyi, yapayalnız bırakabilir ve onun için her şey, artık çok geçtir.

Gidip gelen her zaman binebildiğiniz kaçırmadığınız trenleriniz olsun.
Üzüntünün sızamayacağı kompartımanlarda yaşamaya alışın.
Yıllarca sevip saydığınız dostlarınızı korumayı bilin, onları üzmeyin.
Adınız vefasız ve nanköre çıkmışsa, bilin ki artık şansınız kalmamıştır.
Unutmayın, treni kaçırmak marifet değildir, bu tren son tren olabilir.

2008 yılında yazılmıştır.

Erol Güngör
Kayıt Tarihi : 17.7.2016 20:19:00