Treni kaçırdık Şiiri - İlhami Arslantaş

Gurbet elde bir hal gelirse baş’a,
Halini arayıp soran bulunmaz.
Yüreğin kafeste çırpınır boşa,
Hasret yarasını saran bulunmaz.

Evine girersin ev başa çöker,
Dışarı çıkarsın el dudak büker,
Sahibin yok ise kahrın kim çeker,
Virane bağını deren bulunmaz.

Buram buram sıla tüter gözünde,
Viran halin matem olur sazında,
Dört mevsimin kışa döner özünde,
Mayısta bahara giren bulunmaz.

Kadim dostlar medet etmez el olur,
Ela gözler ağlar ağlar sel olur,
Başın dara düşer serin del olur,
Delinin bendini gören bulunmaz.

El ayaktan yüzden kanın çekilir,
Suyun ısıtılır, kefen dikilir,
Boyun ölçüsünde tabut çakılır,
Belki de bir mana veren bulunmaz.

Der ilhami derya geçtim boyladım,
Saz ile söz ile gönül eyledim,
Desem sevdim başka kime neyledim,
Bu saatten sonra tren bulunmaz.

NOT: Değerli arkadaşlar acı da olsa bunlar yaşadıklarımz
elbette arzuladıklarımız değil
Bu halde yaşayan insanlarımızın varlığını unutmamalıyız saygılarımla