Garip bir yolcuyuz biz, şu hayat treninde,
Gidiyoruz, fakat sonunu kestiremeden.
Kayboluyoruz bazen umut tünellerinde,
Gidiyoruz, tünelin ucunu bile görmeden.
Hayatın ritmi, tren gibi aynı akıyor hep,
Her gün aynı şeyler, bıktırıyor yolculuktan.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta