şairin 13 yaşında yaşadığı bir tren yolculuğunun öyküsü
eski trenler
bir dura bir kalkaydı
sabit hızla giderlerdi
durak aralarında
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Ben bu sözleri ne zaman okusam bu büyük edebiyatci Sarl Bodler,e hayranligimi ifade ederim ve diyor ki sair hakkinda; 'Bu fani dünyaya sürgün edilmis olup özlemini cektigi yüce almelere ucmak icin durmaksizin cirpinan,fakat ucmasina kanatlarinin büyüklügü engel olan bir yaratiktir!
Nerde o günler o keteler o vefalar ve o analar birde anılar...Tebrik ederim nasılda içlendim o muhteşem eli nasırlı anaları ve keteleri hatırlayınca...
Her okuduğumda beni trenle yolculuğa çıkartan bir şiir. Yüreğinize sağlık Yavuzcan....
Mine Öz
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta