Isparta yolcusu olduğum gece,
İstanbul cemrelerden sonra gelen
baharı misafir etmekte zorlanıyordu.
Bostancı tren istasyonunda tinerci bir çocuk
sigara istedi, sigaram yoktu.
Nihayet Haydarpaşa’dan on yedi otuz beşte kalkan
Pamukkale ekspresi geldi,
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.