Tren Sesi Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Tren sesi işliyor bağrıma hançer gibi,
Her tren düdüğünde eriyor, eriyorum.
Vagonlar yüreğimin üstünden geçer gibi,
Seni her anışımda sanki can veriyorum.

İşte sanki ordasın, orada, pencerede,
Gözyaşım henüz ıslak sallanan mendillerde,
Seni götüren tren kimbilir nerelerde,
Ben hala aynı yerde görüyor, görüyorum.

Ben seni bekliyorum gündüzden, gecelerden,
Umudu dua ettim düşürmeyip ellerden,
Sırf sen gelesin diye o bomboş tünellerden
Yüreğimi ray edip yerlere seriyorum.

Bağları yalayarak akan suyun yanında,
Yaprağı göğü döven sarı çam ormanında,
Yaylanın baharlara ulaşan yollarında
Yüreğim sızlayarak hep seni anıyorum.

Mazide nemiz varsa herşey yerli yerinde,
O tatlı anıların tozları üzerinde,
Geri dönersin diye belki günün birinde
Geçmiş günlerimizi öylece koruyorum.

(MELEKLEŞMİŞ MERMERLER isimli hece şiirlerinden > 67-68/100)